Cierpienie

Wiem, wtrącam się już za bardzo, ale napiszę jeszcze tylko, Hermicie, że to zależy od stylu wypowiedzi każdego z nas, co jest poprawnie powiedziane, a co nie... Czy naprawdę nie macie innych argumentów? Czy lubicie tak podpatrywać, co ktoś zrobił nie tak, jak powinien? Wyrazy współczucia...

A jednak cie boli...

A co do twojej wypowiedzi Olechandra to wynika z kazdy moze mówic sobie w taki sposób jaki mu sie podoba?? bo nie rozumiem...powtarzam ze mi chodziło tylko o poprawnosc w używaniu pewnych terminów.

Naprawde jesteś kimś,skoro wiesz co myślą inni.Tylko pogratulować.

Może to skończymy?

Może to skończymy?[/quote]

W tej kwestii się z Toba zgodzę:)

Miło,że sie zgadzamy:)

Każde cierpienie ma sens, prowadzi do pełni życia.

Ananake,Twoja wypowiedź jest bardzo idealistyczna i wyniosła(przychodzi mi na myśl niesmaczna grafomania Coelho) i raczej sie z nia nie zgadzam.Wątpię,że po stracie bliskiej osoby będziemy uważać,że zbliżamy sie do pełni życia.Można mówić cierpieniu które prowadzi do pełni życia,ale wydaje mi się że pod wpływem efmerycznych stanów emocjonalnych,z którymi zwiazane jest cierpnie zdanie to często ulega weryfikacji,bo wtedy pojawia się żal i smutek.Oczywiście wszystko zależy od tego jaki jest człowiek,ale ja nie podpisuje sie pod Twoimi twierdzeniem.Cierpienie na pewno powoduje że zyskujemy jakieś doświadczenie,ale nie każde doświadczenie prowadzi do pełni życia,cokolowiek ten zwrot znaczy.Może z biegiem czasu zdanie na przykre przeżycie,które nas spotkało zmienia się,mimo wszystko uważam,że tak dzieje się u zdecydowanie mniejszej ilości ludzi i są to sporadyczne przypadki.

cierpienie to początek drogi do szczęścia. bo w końcu żyjemy dla tych pięknych chwil, które nas czekają. prędzej, czy później.
Ananke, masz rację, ale są przypadki, gdzie trudno jest mówić o pełni życia wynikającej z cierpienia. dlatego zgadzam się po części z Tobą i z Kirkiem.

A czy szczęście nie może znajdowac sie na początku drogi??Poza tym życie chyba nie jest żadną regułą,z której wynika,że musimy doświadczyć szczęścia.Na pewno po wielu niepowodzeniach bardziej doceniamy to,co normalnie nas by nie uszczęśliwiało,ale ja nie widze mimo wszystko w tym żadnej reguły.

ale ja wychodzę z założenia, że trzeba dążyć do szczęścia.

Ale ja w swojej wypowiedzi wcale tego nie negowałem.

ale według Ciebie szczęście może być również na początku drogi.

A wg Ciebie zawsze trzeba do niego dążyć?Nie może przyjść nieoczekiwanie??
Poza tym to na pewno nie jest podważenie dążenia do szczęścia.

tak, wiem. i nie napisałam przecież, że podważyłeś.
dla mnie jednak całe życie jest drogą. a celem jest właśnie szczęście.
owszem, może przyjść niespodzianie, ale do cholery,
szczęście w tym wypadku to coś trudnego do osiągnięcia, a życie to staranie.
więc, takie nieoczekiwane szczęście nie ma tu nic do rzeczy.
jeśli wciąż nie rozumiesz, to być może to wina mojego tłumaczenia,
nie jestem w tym dobra.
p.s. może Ty sobie to w ten sposób tłumaczysz, co jednak wcale nie oznacza, że każdy tak ma.

Olechandra napisał:

ale ja wychodzę z założenia, że trzeba dążyć do szczęścia.

Mogłem tu dostrzec sugestię co do mojej wypowiedzi.Jeśli błędną to przepraszam.

Dla mnie w życiu nie jest celem heroiczne dążenie do własnego szczęścia.Dla mnie życie nie polega na tym żeby dbać tylko o żeby mieć jak najlepiej.Ty zapewne też tak nie uważasz,ale z Twojej wypowiedzi można tak wnioskować.Nie mów tylko,że oskarżam Cie o egozim bo wcale tego nie robie.

Poza tym nie oskarżaj mnie o mówienie ża każdy ma tak jak ja uważam bo wcale tak nie powiedziałem.Nie wyciągaj zbyt daleko idących wniosków.