Bezwzględna prawda

Herr Flik napisał:

Jakby rozwinąc myśl Piecyka, to wyjdzie nam, że zawsze należy kłamać dzieci, żeby oszczędzić im zmartwień. To chyba nie jest dobre wyjście.

Wcale nie zawsze! Tylko w sytuacjach takich jak ta.

No ale takie sytuacje wybiorą rodzice, a to się w końcu stałoby tak powszednim zjawiskiem, że nikt nie mówiłby prawdy.

Olechandra napisał:

no, chyba nie... ale gdy się takie dziecko dowie, że mama cierpi w szpitalu, zaczyna się alienować od reszty rówieśników i traci najśmieszniejsze, najbardziej kolorowe lata swojego życia, czyż nie?

czy alienacja dziecka musi być regułą? każdy reaguje inaczej - nie powinno się generalizować... poza tym jest to sytuacja kiedy dziecko raczej na pewno się dowie prawdy, a powiedzenie mu, że mama wyjechała na wakacje nie rozwiązuje sprawy.
poza tym kiedyś jeszcze wierzyłam w 'kłamstwo w dobrej wierze'... teraz już niebardzo...

Ja staram się być weredykiem.

Myslę że "zatajenie" prawdy rani znacznie bardziej niż jej otwarte wyznanie. Poza tym uważam prawdę za najbardziej uniwersalną wartość, każdy czuje że jak kłamie to jest coś nie tak (no może oprócz patologicznych kłamców - ale to choroba)

O_o odpowiedź 'nie' ma więcej zwolenników niż odpowiedź 'tak'...znaczy to, że większość glodujących to osoby klamliwe, ew. mówiące nieprawdę ?

mam takie dziwne przemyslenia na temat mówienia prawdy...chodzi o klamaniu ze strachu (nie wiem, jak to inaczej nazwać) przed karą...nie mówxcie, ze nie zdażalo Wam się nigdy (chodzi mi o przeszlość) sklamać Waszym roddzicom, nauczycielce, komukolwiek, jesli wiedzieliście, ze np. za nieodrobienie zadania jest pala w szkole a za nieposprzątanie pokoju jest np. niewyjście na podwórko ??

wiem, przyklady są conajmniej śmieszne...ale nie o to mi chodzi...bardziej o to, czy klamiąc, mysleliście, że robicie coś zlego ? możliwe...

ale z perspektywy czasu...sądzicie, że nie powinniście klamać wtedy, ze powinniście przyjąć karę, bo na nią zasluzyliście ? myślę, ze niewielu z Was tak uważa :P

to było takie male spojrzenie na prawdę i kłmstwo z calkiem innej strony ;)

rida napisał:

Olechandra napisał:

no, chyba nie... ale gdy się takie dziecko dowie, że mama cierpi w szpitalu, zaczyna się alienować od reszty rówieśników i traci najśmieszniejsze, najbardziej kolorowe lata swojego życia, czyż nie?

czy alienacja dziecka musi być regułą? każdy reaguje inaczej - nie powinno się generalizować... poza tym jest to sytuacja kiedy dziecko raczej na pewno się dowie prawdy, a powiedzenie mu, że mama wyjechała na wakacje nie rozwiązuje sprawy.
poza tym kiedyś jeszcze wierzyłam w 'kłamstwo w dobrej wierze'... teraz już niebardzo...

o, chyba to przeoczyłam. nadal uważam, że mówiąc tak drastyczne rzeczy wprost małym dzieciom można naprawdę rozburzyć im ich kolorowy świat. małe dzieci wręcz lgną do swoich mam i nadal uważam, że nie pozostają one obojętne wobec takich nieszczęść.
niekoniecznie muszą chować się po kątach przed resztą świata, ale trudno, żeby się nie zadręczały zdrowiem mamuś.

Angel, zgodzę się z Tobą.
ostatnio jestem zdania, że do umiejętnego kłamania potrzebna jest choć odrobina inteligencji i dość duża dawka ostrożności. bez tej pierwszej trudno ją zachować. jeśli ktoś dobrze sobie z tym radzi, niech kłamie. ale nie powinien nadużywać swojej inteligencji do takich "zabaw", zwłaszcza, jeśli chodzi o dobro drugiej osoby. bo nie trzeba się starać, żeby swoją fałszywością kogoś zranić.

racja !

'że do umiejętnego kłamania potrzebna jest choć odrobina inteligencji i dość duża dawka ostrożności'

zgadzam się z tym całkowicie ;P trzeba potrafić klamać ;)

i jeszcze zajebista odwaga, bo nie każdy ma odwagę żeby komuś skłamać porosto w oczy bez mrugnięcia oka!

a tak poza tym to KURDE JAK DAWNO MNIE TU NIE BYŁO :D (ale chyba nikt za mną nie płakał :P)